‘Hij zit als ’n robot in d’r lichaam’

‘Lieve mamma, ik hou heel veel van jou, pappa en Danny. Dat zal niet veranderen. Kusjes van mij!’ Een kaartje van Fleur (18) hangt in de woonkamer van haar ouders in Voorburg. Adri en Claudia hebben al veel kaarten van hun dochter ontvangen: vanuit de gevangenis, de inrichting en een opvang in het buitenland.

Fleur zit daar niet omdat zij criminele daden heeft verricht, maar omdat zij slachtoffer is geworden van een loverboy, Achmed (24). Hij heeft Fleur misbruikt, verminkt, vernederd en door vrienden laten verkrachten. En hij heeft haar gedwongen tot prostitutie. Zo kon hij het geld ‘terugverdienen’ dat hij aan haar heeft uitgegeven.

Fleur verruilde haar lichaam graag voor aandacht van hem, want zij wilde bij hem blijven. Toen haar ouders erachter kwamen wat Achmed met hun dochter uitvoerde, hebben Adri en Claudia Fleur naar een plek in het buitenland laten vervoeren door stichting Stop Loverboys Nu. „We konden niet anders,’’ zegt Claudia ruim een maand later.

Claudia en Adri vertelden eerder in deze krant dat hun dochter in een jeugdgevangenis zat, omdat er geen plaats was voor meiden die in eenzelfde situatie als Fleur zaten. Ze wilden anderen waarschuwen voor de duistere kanten van sommige jongens, ‘want het kan iedere wat onzekere meid overkomen’.

Nu blijkt dat Fleur ook voor hem ‘werkte’. Eenmaal uit de jeugdgevangenis en uit de gesloten inrichting waar zij therapie, trainingen en begeleiding kreeg, bleek ze weer contact te hebben met haar ‘vriendje’. Claudia: „Ik ben woedend geworden. Vier dager later werd zij overgeplaatst naar het buitenland. Wij mochten niet weten waar, uit veiligheidsoverwegingen. Ze heeft glashard staan liegen tegen ons, leidde een dubbelleven. Een jaar lang waren we dag in, dag uit met haar situatie bezig. Ons leven, maar ook dat van Fleurs broertje, werd totaal omgegooid. En dan dit erbij. Nu zijn we meer dan een maand dochterloos.’’

Adri heeft Achmed één keer gezien, toen hij een paar weken terug met een taxi voor het huis stond om Fleur op te halen. „Je wilt niet weten hoezeer ik mij moest inhouden,’’ zegt hij. „Mijn ogen brandden, mijn handen jeukten. Het is dat ik nog een vrouw en zoon had, anders...’’

Hij zwijgt. „Weet je wat nog het ergste is? Wij voelen machteloosheid, verdriet, veel woede. Want hij, dat varken, loopt nog over straat. En hij heeft vast nog meer meisjes die in zijn praatjes geloven. Dáár kan ik niet bij. Echt niet. Politie en justitie zeggen dat ze niks kunnen doen. Want: geen aangifte, dus geen zaak. Ik word daar heel pissig over.’’

„Mijn ervaring is dat het slachtoffer en haar omgeving worden gestraft en niet de dader,’’ legt Anita de Wit, voorzitter van Stop Loverboys Nu, uit. „Er is gewoonweg geen wetgeving op dit gebied. En ook al schrijf je de ministers aan, je krijgt een algemeen briefje terug. Kijk, ik heb zelf veertien meiden in een jaar uit het circuit getrokken. Dat doe ik omdat ik weet wat die meiden doormaken; mijn dochter is ook twee keer door een loverboy belaagd. Wat denk je, steun van de overheid? Vergeet het maar.’’

Samen met regisseur Roy Dames is Anita de Wit bezig met een documentaire over loverboys, die zaterdag voor het eerst op tv verschijnt. Ook de Voorburgse Fleur en haar ouders komen daarin voor. Fleur en andere slachtoffers vertellen over hun opvang in het buitenland. Daar kunnen zij, zo is de gedachte, zich even losmaken van ‘thuis’. De slachtoffers hebben geen contact met ‘vroeger’. Hun ouders mogen hen één keer in de twee weken bellen.

Claudia maakt zich grote zorgen over de toekomst van Fleur. „Als moeder verwijt je jezelf heel veel. Wat heb ik verkeerd gedaan in de opvoeding? Wat ziet zij in die jongen? Onze dochter is totaal gevoelloos geworden. Die Achmed zit als een robot in haar lichaam en hoofd. Wat zo’n jongen heeft aangericht, is niet voor te stellen. En voor hem is het allemaal heel normaal.’’

Anita de Wit: „Wettelijk kun je daar wat tegen doen. Dus politiek, laat je horen. Dit is mensenhandel.’’

De namen van Adri, Claudia en Fleur zijn om privacyredenen gefingeerd.